Groeten uit Pennsylvania.
Monday, January 22, 2007
Maandag 22 January
Vanmorgen om half 8 afscheid genomen van Marjan en Roland. Ik weer aan het werk, en zij weer op weg naar hun volgende avontuur. Het was erg gezellig om ze op bezoek te hebben, en zoals Dennis en Petra al schreven, de tijd is om gevlogen.
Zondag 21 January
In de morgen hebben we na het ontbijt alle ski spullen bij elkaar gezocht, de termometer buiten gaf -8 C aan dus we hadden aardig wat kleren nodig. Ook heb ik voordat we vertrokken wat vlees aangebraden voor het avond eten. Chili uit de crock pot. Gehakt, biefstuk, uien, paprika, knoflook, tomaten, bruine bonen, rooie bonen en flink wat kruiden in de pot, en lekker laten sudderen de rest van de dag. Ondertussen was mijn vriend Jeff ook binnen gewandeld, hij ging met ons skieen vandaag.
Om iets over half 1 waren we onderweg naar Elk Mountain, een ritje van ongeveer een kwartier vanuit mijn huis. Daar aangekomen bleek de verwachte drukte wel mee te vallen, waarschijnlijk dankzij de kou, want de temperatuur was niet echt veel gestegen sinds de morgen, nog steeds zo’n -6 C.
Eerst skis en ski-schoenen gehuurd voor Marjan en Roland, daarna de lift passen opgehaald. We begonnen rustig op de groene piste, Roland is geen ervaren skier, dit was de 2e keer dat hij op skis stond. Aangezien wij wel veel skieen, zijn we zelf hoger de berg op gegaan, en na een paar keer op en neer toch weer opwarmen in de ski-lodge. Een beker warme chocomel doet dan wonderen.
Roland had ondertussen besloten om het voor gezien te houden, maar Marjan was niet te stoppen, dus zijn we nog een paar keer naar de top op en neer geweest. Uiteindelijk moesten ook wij voor de kou zwichten, dus op naar het restaurant, waar we gezellig met zun allen nog wat hebben gedronken. Daarna naar huis waar de chili stond te pruttelen. Vlug wat rijst en macaroni erbij gekookt, dat was smullen.
Na het eten nog even wat gecomputerd, en om 9 uur een aflevering van “the Apprentice” gekeken waar mr. Trump niemand hoefde te ontslaan, want 1 van de sollicitanten had genoeg van het “interview” zo dat ze zelf op stapte...
Iets voor elf lag iedereen op bed, moe van de dag buiten, en was het weer dood stil in huize PeeJay...
Om iets over half 1 waren we onderweg naar Elk Mountain, een ritje van ongeveer een kwartier vanuit mijn huis. Daar aangekomen bleek de verwachte drukte wel mee te vallen, waarschijnlijk dankzij de kou, want de temperatuur was niet echt veel gestegen sinds de morgen, nog steeds zo’n -6 C.
Eerst skis en ski-schoenen gehuurd voor Marjan en Roland, daarna de lift passen opgehaald. We begonnen rustig op de groene piste, Roland is geen ervaren skier, dit was de 2e keer dat hij op skis stond. Aangezien wij wel veel skieen, zijn we zelf hoger de berg op gegaan, en na een paar keer op en neer toch weer opwarmen in de ski-lodge. Een beker warme chocomel doet dan wonderen.
Roland had ondertussen besloten om het voor gezien te houden, maar Marjan was niet te stoppen, dus zijn we nog een paar keer naar de top op en neer geweest. Uiteindelijk moesten ook wij voor de kou zwichten, dus op naar het restaurant, waar we gezellig met zun allen nog wat hebben gedronken. Daarna naar huis waar de chili stond te pruttelen. Vlug wat rijst en macaroni erbij gekookt, dat was smullen.Na het eten nog even wat gecomputerd, en om 9 uur een aflevering van “the Apprentice” gekeken waar mr. Trump niemand hoefde te ontslaan, want 1 van de sollicitanten had genoeg van het “interview” zo dat ze zelf op stapte...
Iets voor elf lag iedereen op bed, moe van de dag buiten, en was het weer dood stil in huize PeeJay...
Saturday, January 20, 2007
Zaterdag 20 january
Zaterdag morgen weer aardig vroeg uit de veren, iedereen goed geslapen, alleen had ik een houte kop (van die koffie natuurlijk). Na een stevig ontbijt zijn we op pad gegaan. Het had gesneeuwd, dus alles was wit buiten. We zijn naar Carbondale gegaan, om bij de AAA kaartjes met korting te kopen voor het skieen voor Zondag. Roland kreeg ook gratis kaarten van PA, NY en NJ. Daarna nog even postzegels kopen bij het postkantoor voor de kaarten naar NL, en boodschappen gedaan voor het avond eten. Ook was een stop bij de liqor store noodzakelijk.
Onderweg naar huis hebben we nog even gestopt bij een van de vele meertjes, om wat mooie landschaps fotos te maken. Aangezien het zo’n 6 graden vroor, waren we aardig koud geworden, dus thuis opwarmen met warme chocolade melk met Malibu rum. Eenmaal warm zijn we aan het googelen gegaan, want Marjan en Roland dachten eraan om ipv. naar NYC en Philly naar het Noorden te gaan en de sneeuw op te zoeken.
Later zijn we ondanks de kou ook nog even naar buiten gegaan voor een korte wandeling, de kou was echt snijdend met de wind in het gezicht, dus dat hielden we niet lang vol. Eenmaal thuis had mijn vrouw een lekker prei soep gemaakt, en voordat we weer op pad gingen hebben we gezellig gegeten. Soep met brood.
Om iets voor 6 zijn we richting Wilkes Barre gereden voor een ijshockey wedstrijd. De Wilkes-Barre/Scranton Penguins speelden thuis tegen de Norfolk Admirals uit VA die nummer 1 staan, de “Pens” staan op de derde plaats, dus het was een topper. Bijna uitverkocht huis, met een kinder koor wat het volkslied zong, en onder het genot van een biertje en hot dog/hamburger was het een spannende wedstrijd. Er werd flink gescoord, en ook flink geknokt (in de eerste minuut gingen er al 2 op de vuist die beide 3 minuten straf kregen), en later zagen we zelfs bloed op het ijs. 4-4 was het na bijna een uur spelen, dus een verlenging zat er aan te komen, tot 33 seconden voor het einde de Penguins wisten te scoren, het dak ging van de arena. Nou, toen naar huis, en ondanks de drukte wisten we toch aardig snel van het parkeer terrein af te komen. Onderweg hebben we nog even voor een bak koffie met gebak bij Perkins gestopt. Vlak voor middernacht weer thuis en direct naar bed. Friday, January 19, 2007
Vrijdag 19 January
Marjan en Roland zijn in Noord Oost PA aangekomen. Ze zijn na het bezoek aan Dennis in KY en Petra in VA bij mij op bezoek nu. Vanmorgen zijn ze vanuit VA vertrokken en hebben onderweg een bezoek gebracht aan Gettysburg, PA.
Rond half zes kwamen ze aan, en na wat gedronken te hebben zijn we naar een Amerikaans familie restaurant gegaan (Frank’s) in Simpson, waar we lekker gegeten hebben. Het was er aardig druk, maar we hoefden gelukkig niet te wachten op een tafeltje.
We aten Italian wedding soup, salade, stuffed mushrooms, fried mozzarella sticks en chicken wings. Vorig jaar toen Roland hier was, hadden we bij een ander restaurant wings gegeten en dat beviel hem zo goed, dat we er nu weer voor kozen.
Na het eten zijn we naar huis gegaan en hebben met een stevig bakje koffie en een likeurtje gezellig zitten kletsen tot half twee in de morgen. We hebben die avond ook nog wat spelletjes gespeeld, Jenga en Maxi-Mikado. Roland is de Mikado-Koning en Marjan is de beste in het omgooien van de Jenga-toren...
Thursday, January 18, 2007
Wednesday, January 17, 2007
Bezoek aan Dennis in KY
Ik heb Marjan en Roland - die vanochtend richting Virginia en Petra vertrokken zijn - beloofd dat ik een kleine update van hun verblijf hier zou plaatsen, dus bij deze!
Ze kwamen zaterdagmiddag bij mij in Louisville aan (het heeft van het begin van hun bezoek tot het eind helaas vrijwel continu geregend, trouwens). We hebben die eerste dag vooral gebruikt om bij te kletsen, want via het forum en e-mail met elkaar spreken is toch anders dan "live". 's Avonds zijn we gaan eten bij Tony Roma's, een BBQ-restaurant waar Roland verzot op is.
Op zondag zijn we (na het ontbijt te hebben genuttigd bij Bob Evans, een keten) naar Mammoth Cave gereden, waar we met een gids een toer door een klein deel van de grotten hebben gemaakt. De toer besloeg slechts 1,75 mijl maar duurde ca. 1,5 tot 2 uur, en dat terwijl de grotten bijna 400 mijl aan bekende gangen bezit! De toer eindigde bij de Frozen Niagara, een indrukwekkende groep stalactieten die gezamenlijk op een bevroren waterval lijken.
We zijn deels teruggeredenvia zijweggetjes, zodat Roland en Marjan ook de kans kregen om een deel van het minder bekende landschap van Kentucky te zien. 's Avonds gingen we weer uit eten, ditmaal naar Applebee's. Daarna zijn we naar Bardstown Road gegaan, dé uitgaansstraat van Louisville, waar we een aantal uren gezellig doorgebracht hebben in O'Shea's, een Irish pub.
Op de laatste dag van hun bezoek heb ik Roland en Marjan laten zien hoe Norton Commons eruit ziet en heb ik ze via binnenwegen naar downtown gebracht, waar we even een bezoekje hebben gebracht aan mijn werkplek en de uitgaansstraat die daar in de buurt is, genaamd "Fourth Street Live".
Vanuit downtown zijn we de rivier overgereden, Indiana in, om 80 mijl noordelijker naar de outlet stores bij Edinburgh te gaan. Hier hebben we (in de inmiddels snijdend koude wind van de aankomende winterstorm) een aantal uren geshopt. Daarna zijn we weer terug richting Kentucky gegaan; het plan was om een mooie route over de zijwegen te volgen en dat is alleszins geslaagd, alhoewel niet op de manier die we in gedachten hadden.
Onze geplande route leek vanaf vrijwel het begin onbegaanbaar: eenmaal we een mijl of 12 van de snelweg af waren, zagen we een bordje "Road Closed - High Water" staan. Omkeren dus? Nee, als eigenwijze Hollanders rij je dan natuurlijk door. En inderdaad: het beekje dat normaal gesproken naast de weg liep, was op enkele plekken compleet over de weg heengestroomd.
Roland was moedig met de huurauto en reed er dwars doorheen, wat het snelstromende water hoog deed opspatten. Na twee keer zo door het water gereden te zijn, vonden we het toch wel langzaamaan welletjes, maar gelukkig leek de weg daarna niet meer overstroomd te zijn.
We reden dus rustig aan nog zo'n 15 mijl door, waarna we - bij een kruising - weer bordjes zagen staan: "High Water - Road Closed". Even doorrijden om te kijken hoeveel water er stond, maar ditmaal besloten we er maar niet doorheen te rijden. De velden naast ons stonden namelijk blank en dat water was over zeker 150 meter over de weg heengespoeld, waardoor deze compleet onzichtbaar was geworden. We hadden geen idee meer hoe de weg liep en konden er duidelijk niet overheen, dus moesten we - na een paar foto's gemaakt te hebben, die je ongetwijfeld t.z.t. op AA zult zien - rechtsomkeert maken.
Helaas waren we ondertussen enkele tientallen mijlen van de snelweg verwijderd in het binnenland van Indiana en daar lopen weinig wegen. Roland besloot zijn TomTom de snelste route terug te laten kiezen, waaronder het systeem blijkbaar verstond "laten we op steeds kleinere weggetjes gaan rijden", want de wegmarkeringen verdwenen en de weg zelf werd smaller en smaller met elke bocht die we namen. Een leuke ervaring - dit waren wegen die ik zelf nooit had kunnen vinden!
Ik vroeg me al af of er een zandweg zou komen (terwijl Roland verhaalde van zijn avontuurlijke rit over gebrekkige zandweggetjes in de bergen met zijn gehuurde Mustang), maar gelukkig verbreedde de weg zich na een minuut of 20 weer en kwamen we even later weer bij I-65 aan, op zo'n 4 mijl afstand van onze startlocatie. Die 4 mijl had ons meer dan een uur gekost, maar wat een ervaring!
Die avond gingen we eten bij Outback Steakhouse in Louisville, wat absoluut een aanrader was. We hebben daarna nog even nagepraat, want de volgende ochtend moest ik weer aan het werk en zij weer terug naar Cincinnati om het vliegtuig naar Petra te nemen. Ze zullen hier inmiddels aangekomen zijn en zich ongetwijfeld goed vermaken in het tweede deel van hun reis.
Vanuit Louisville kan ik zeggen dat het ontzettend gezellig was om een aantal dagen met Marjan en Roland op te trekken, en ik hoop dan ook dat ze t.z.t. zullen besluiten om nog eens terug te komen!
Dennis
Ze kwamen zaterdagmiddag bij mij in Louisville aan (het heeft van het begin van hun bezoek tot het eind helaas vrijwel continu geregend, trouwens). We hebben die eerste dag vooral gebruikt om bij te kletsen, want via het forum en e-mail met elkaar spreken is toch anders dan "live". 's Avonds zijn we gaan eten bij Tony Roma's, een BBQ-restaurant waar Roland verzot op is.
Op zondag zijn we (na het ontbijt te hebben genuttigd bij Bob Evans, een keten) naar Mammoth Cave gereden, waar we met een gids een toer door een klein deel van de grotten hebben gemaakt. De toer besloeg slechts 1,75 mijl maar duurde ca. 1,5 tot 2 uur, en dat terwijl de grotten bijna 400 mijl aan bekende gangen bezit! De toer eindigde bij de Frozen Niagara, een indrukwekkende groep stalactieten die gezamenlijk op een bevroren waterval lijken.
We zijn deels teruggeredenvia zijweggetjes, zodat Roland en Marjan ook de kans kregen om een deel van het minder bekende landschap van Kentucky te zien. 's Avonds gingen we weer uit eten, ditmaal naar Applebee's. Daarna zijn we naar Bardstown Road gegaan, dé uitgaansstraat van Louisville, waar we een aantal uren gezellig doorgebracht hebben in O'Shea's, een Irish pub.
Op de laatste dag van hun bezoek heb ik Roland en Marjan laten zien hoe Norton Commons eruit ziet en heb ik ze via binnenwegen naar downtown gebracht, waar we even een bezoekje hebben gebracht aan mijn werkplek en de uitgaansstraat die daar in de buurt is, genaamd "Fourth Street Live".
Vanuit downtown zijn we de rivier overgereden, Indiana in, om 80 mijl noordelijker naar de outlet stores bij Edinburgh te gaan. Hier hebben we (in de inmiddels snijdend koude wind van de aankomende winterstorm) een aantal uren geshopt. Daarna zijn we weer terug richting Kentucky gegaan; het plan was om een mooie route over de zijwegen te volgen en dat is alleszins geslaagd, alhoewel niet op de manier die we in gedachten hadden.
Onze geplande route leek vanaf vrijwel het begin onbegaanbaar: eenmaal we een mijl of 12 van de snelweg af waren, zagen we een bordje "Road Closed - High Water" staan. Omkeren dus? Nee, als eigenwijze Hollanders rij je dan natuurlijk door. En inderdaad: het beekje dat normaal gesproken naast de weg liep, was op enkele plekken compleet over de weg heengestroomd.
Roland was moedig met de huurauto en reed er dwars doorheen, wat het snelstromende water hoog deed opspatten. Na twee keer zo door het water gereden te zijn, vonden we het toch wel langzaamaan welletjes, maar gelukkig leek de weg daarna niet meer overstroomd te zijn.
We reden dus rustig aan nog zo'n 15 mijl door, waarna we - bij een kruising - weer bordjes zagen staan: "High Water - Road Closed". Even doorrijden om te kijken hoeveel water er stond, maar ditmaal besloten we er maar niet doorheen te rijden. De velden naast ons stonden namelijk blank en dat water was over zeker 150 meter over de weg heengespoeld, waardoor deze compleet onzichtbaar was geworden. We hadden geen idee meer hoe de weg liep en konden er duidelijk niet overheen, dus moesten we - na een paar foto's gemaakt te hebben, die je ongetwijfeld t.z.t. op AA zult zien - rechtsomkeert maken.
Helaas waren we ondertussen enkele tientallen mijlen van de snelweg verwijderd in het binnenland van Indiana en daar lopen weinig wegen. Roland besloot zijn TomTom de snelste route terug te laten kiezen, waaronder het systeem blijkbaar verstond "laten we op steeds kleinere weggetjes gaan rijden", want de wegmarkeringen verdwenen en de weg zelf werd smaller en smaller met elke bocht die we namen. Een leuke ervaring - dit waren wegen die ik zelf nooit had kunnen vinden!
Ik vroeg me al af of er een zandweg zou komen (terwijl Roland verhaalde van zijn avontuurlijke rit over gebrekkige zandweggetjes in de bergen met zijn gehuurde Mustang), maar gelukkig verbreedde de weg zich na een minuut of 20 weer en kwamen we even later weer bij I-65 aan, op zo'n 4 mijl afstand van onze startlocatie. Die 4 mijl had ons meer dan een uur gekost, maar wat een ervaring!
Die avond gingen we eten bij Outback Steakhouse in Louisville, wat absoluut een aanrader was. We hebben daarna nog even nagepraat, want de volgende ochtend moest ik weer aan het werk en zij weer terug naar Cincinnati om het vliegtuig naar Petra te nemen. Ze zullen hier inmiddels aangekomen zijn en zich ongetwijfeld goed vermaken in het tweede deel van hun reis.
Vanuit Louisville kan ik zeggen dat het ontzettend gezellig was om een aantal dagen met Marjan en Roland op te trekken, en ik hoop dan ook dat ze t.z.t. zullen besluiten om nog eens terug te komen!
Dennis
Subscribe to:
Posts (Atom)